I Wanna Dance with Somebody (Film, 2022) - MovieMeter.nl (2024)

Goede film!

Deze actrice/zangeres doet haar qua stem naar mijn mening uitstekend na, prachtige stem. Al ben ik geen fan, ik kan de hits absoluut waarderen van haar en vroeger als klein jochie altijd in slaap zakken met de radio aan wanneer haar nummer uit The Bodyguard er weer op kwam, prachtig.

Met biopics heb ik altijd wel zoiets van hoeveel is hier echt van en hoeveel niet, want zij is er zelf niet meer om haar verhaal te doen, maar dat zul je altijd houden. Blijft wel super triest hoe ze is overleden. Het leek er namelijk echt op dat ze alles weer een beetje op orde had gekregen na die rehab. Zonde.

Een verrassend goede film en zeker een aanrader.

Heb 2 uur en 40 minuten genoten van de muziek en verhaal.

Jammer dat er zo weinig publiek in de zaal was want deze film verdiend uitverkochte zalen.

Prachtfilm, met name het laatste kwartier.

Actrice lijkt niet op whitney Houston, maar haar acteerprestaties waren top !

Krijgt best slechte reviews. Weinig diepgang, weinig drama terwijl haar leven er vol mee zat en vooral rommelig.

Maar ga 'm toch bekijken, haar muziek is tijdloos mooi.

Alle muziek die je hoort van Whitney zijn de originele geluidsbanden van Whitney's optredens. dus deze actrice playbackt alles.

Ik denk dat er wel veel klopt van wat we zien. omdat de nabestaande van Whitney zich overal mee bemoeit hebben betreft deze film. Daarom wordt haar verslavingsperiode niet uitgediept. En hebben we ook veel in de media voorbij zien komen van wat we in de film zien. ik vindt het een afgezwakte versie van het daadwerkelijke verhaal.

Dat vind ik wel fijn, ik vind het altijd zo awkward om bekende liedjes in zulke biopics door andere stemmen gezongen te horen. Was bv jaren terug al eens bij die film over Hazes, Zij Gelooft In Mij. Best een goede film trouwens, maar ik wil gewoon de originele stemmen horen bij de liedjes.

Houston, we have a problem...

Want dit is gewoon geen goede biopic over het leven van Whitney Houston geworden, hoe spijtig ook want ik keek er best naar uit omdat ik haar een fantastische zangeres vond. Op dat gebied stelt de film gelukkig niet teleur, zo'n beetje al haar grote hits komen voorbij en goddank hebben ze de originele stem van Whitney Houston gebruikt tijdens de muzikale momenten. Dat zie ik toch liever dan dat een actrice zelf gaat zingen. Er is maar een zo'n stem en dat heeft de maker van deze film gelukkig begrepen. Zeker de beroemde medley op het einde maakt grote indruk. Naomie Ackie zet de hoofdrol ieder geval uitstekend neer.

Maar deze film lijkt vooral een ode aan Houston te zijn en geen eerlijke vertelling van haar levensverhaal. Ik kan best tegen artistieke vrijheid nemen of wat feitjes verdraaien zoals bijvoorbeeld Bohemian Rhapsody een paar jaar geleden deed, maar hier wordt gewoon een volledig gecensureerde versie van Whitney haar leven weergegeven. Onbegrijpelijk. Ook haar familie en fans willen toch een zo eerlijk mogelijk verhaal zien lijkt me? We volgen Whitney als jonge puber die door aan het breken is als zangeres in het koor van haar moeder en na een ontmoeting met Robyn komt alles in een stroomversnelling. De film suggereert trouwens dat Whitney Houston lesbische gevoelens had, maar echt dit deel uitwerken doet de film weer niet waardoor je er net niks mee kan. Want is het nou een coming out van haar bij haar vader, die zegt dat ze met mannen moet gaan daten of niet?

Daarna volgt een vrij standaard uurtje waarbij we zien hoe ze haar hits krijgt en dan zou met de introductie van Bobby Brown toch een fase aan moeten breken vol met drugs en andere ellende, maar dat tonen ze echt nauwelijks. Er worden wat dingen geïnsinueerd, maar de echt slechte momenten van Houston komen maar heel kort voorbij. Haar producer zegt dat ze zich moet laten helpen en je hoort even dat een concert in Kopenhagen heel slecht was, maar dat is het dan ook wel. Het is allemaal veel te braaf, terwijl iedereen weet dat ze een enorme bende van haar laatste jaren maakte. Haar einde komt ook alleen via wat tekst in beeld, beetje goedkoop. De latere dood van haar dochter, ook door drugs, komt zelfs daar niet in beeld.

I Wanna Dance wil denk ik alleen tonen hoe krachtig ze als vrouw en als zangeres was, maar het maakt dat dit erg incompleet aanvoelt. Toch kijkt het wel goed weg, vooral dankzij de geweldige liedjes die fraai in beeld komen. En enkele bijrollen zoals die van haar ouders en producer zijn best goed. Uiteraard is ook deze artiest uitgeknepen door haar eigen familie, dat komt in veel biopics toch wel naar voren. Ik heb getwijfeld of ik een onvoldoende moet geven voor de geschiedvervalsing, maar het is wel boeiend genoeg voor een nipte voldoende.

3*

"No one is like you. You can sing."

Whitney Houston had ongetwijfeld één van de meest krachtige en mooiste stemmen ooit. Dus ik was zeker wel benieuwd naar deze biopic.

In 'I Wanna Dance' wordt het leven gevolgd van Houston als koormeisje tot aan de superster die ze is geworden. Alle bekende liedjes mogen natuurlijk niet ontbreken. Het drama laat eveneens niet lang op zich wachten, middels onder andere haar relatieproblemen en drugsgebruik.

Je zou zeggen dat je als kijker een biopic vanjewelste staat te wachten, maar niets is minder waar. De film is meer een aaneenrijging van Houston's muzikale hoogtepunten. Echt lekker loopt het allemaal niet en wat betreft de tijdsperiode is het soms gissen in welk jaar we nu weer zijn beland. Het hele gebeuren is bovendien wel erg braaf qua opzet; het drugsgebruik en alle ellende die ze moest doorstaan worden vluchtig in beeld gebracht.

Ik mis dan ook de diepgang in deze biopic, vooral als je zo een lange speelduur krijgt voorgeschoteld. Hierdoor krijg je al gauw het gevoel dat er broodnodige aspecten ontbreken. Naomi Ackie doet goed haar best, maar zij krijgt helaas niet het juiste materiaal toebedeeld om alles uit de rol te halen. Het scheelt dan weer wel dat de originele zangstem van Houston is gebruikt.

Al met al een teleurstellende biopic die meer bezig is met het neerzetten van Whitney Houston als een krachtige vrouw in plaats van het daadwerkelijke, trieste verhaal te vertellen.

Kleine 3,0 sterren.

Ik denk dat er te veel te vertellen is om in een film te stoppen. In deze film zijn zoals eerder gezegd de hoogtepunten voornamelijk belicht. De downhill spiral verloopt te snel, terwijl dit jarenlang voortduurde.

Toch vond ik de best grote rol van Robyn wel opmerkelijk. Ik heb haar biografie gelezen en deze vertelling kwam behoorlijk overeen.

De acteurs doen het verder prima, al zag ik Whitney nauwelijks terug in Naomi Ackie, soms van veraf of met haar ogen gesloten. Maar hetzelfde ervaarde ik bij Rami Malek als Freddie, ik zie de acteur.

Dat Merv Griffin, Oprah Winfrey en Kevin Costner via tv-schermen werden getoond, gaf mij het gevoel van een tv-film. En die momenten had ik vaker, dat het net wat goedkoop oogde op sommige momenten.

Als Whitney-fan ben ik tevreden, maar ik had ook niet meer verwacht dan een gemiddelde portretering.

Ik zie dat ik de tv-film-versie Whitney (2015) (nota bene geregisseerd door Angela Bassett, waar ik Ackie vaak op vond lijken) ook met een 3* heb beoordeeld, maar dat is dan bedoeld binnen z'n genre...

Ik zou eerder deze docu aanraden. Niet perfect, wel van goed niveau.

Uiteraard heb ik álles gezien 😁

Voor mij reden om deze film links te laten liggen.

Juist de dramatiek van verslaving en ellende maakt het interessant, dat opgepoetste sprookjesgedoe heb ik niks mee. Doe mij maar de koude realiteit, Life's a bitch, then you die. Black Hell 🙂

Voordat deze film uitkwam, liet Clive Davis al weten dat in deze film de nadruk meer op haar muzikale successen moest liggen, omdat de rest in andere films en docu's al (genoeg) (over)belicht werd.

Voor een film van meer dan 2 uur krijgen we bar weinig informatie omtrent het leven van Whitney maar een hoop liedjes, niet onaardig vertolkt door Naomi maar uiteraard geplaybackt, want Whitney is ongeëvenaard qua stem. Niet dat ze mijn favoriet was maar ik kan het zeker waarderen.

Wat betreft haar dood, een ongelukkige verdrinking in een badkuip (niet in de film), heb ik nog wel zo mijn vraagtekens. Die kans is zo klein, kleiner dan het winnen van de loterij. Dan kan je nog zeggen okay, kan gebeuren, maar als dan haar dochter op dezelfde wijze om het leven komt dan weet je toch dat er misschien iets meer aan de hand was.

Een logische verklaring zou kunnen zijn, Whitney was te problematisch door drugsgebruik en afglijdend naar niemandsland. Om haar liedjes de iconische status te laten behouden moest ze tragisch om het leven komen. Dat daardoor de plaatverkoop nog een keer een flinke boost zou krijgen, tot in de oneindigheid, was ook mooi meegenomen. En die dochter? Die wist te veel. Maar ja, dan moet je er wel van uit gaan dat er hele nare mensen op de aarde rondlopen en dat bestaat niet natuurlijk.

Whitney is natuurlijk één van de beste zangeressen.

Zo niet oprecht de allerbeste zangeres die ooit mocht bestaan/leven. Aan haar kan geen Anni-Frid, Agnetha of Celine ooit tippen. (zonder daarbij afbreuk te willen doen aan hoe geweldig ik die 3 vrouwen al vind, hmm)

Deze film is een bepaald excuus om fantastische liedjes te horen "coveren" door een minder goede zangeres, maar wel een redelijke actrice.

Een degelijk Netflix product, maar lang zo zinderend niet als een Walk the Line (betere acteurs? Meer voorbereiding?).

Toch beter dan het armzalige Celine (2008), maar da's nu direct niet zo moeilijk.

Het is geen Netflix film, zelfs een film met bioscooprelease.

Aardige film, maar wordt nooit echt heel intrigerend... Iedereen kent haar verhaal natuurlijk, de actrice speelt het wel goed moet ik zeggen! Maar de nadruk ligt teveel op de liedjes en de uitvoering daarvan dan op haar problemen in de prive sfeer. Waar in Walk the Line bijvoorbeeld daar veel meer de nadruk op ligt en dat dus ook een uitstekende film maakt, is het in deze prent een groot gemis mijns inziens.

3*